De Val van Jakob Duikelman

Het verhaal word vanuit een derde personage verteld, en gaat over Jacob Duikelman, zijn vrouw Mai en Jacobs dochter Disi.
Laat mij duidelijk zijn deze personages staan mij niet aan! Er zit nauwelijks positiviteit in.
Jacob kan ik helemaal niet plaatsen. Wie verteld zijn gezin niet dat hij ernstig ziek is? En chemotherapieën krijgt? En negeert jarenlang forse buikpijnen? En liegt over het feit dat hij gesteriliseerd terwijl zijn vrouw een zeer, zeer sterke kinderwens heeft?! Wie liegt en bedriegt alsof gedrukt staat? Wie voert er jarenlang niets uit op zijn werk? Bah!

Ook Mai, de vrouw van Jacob, behoort niet tot mijn favorieten, het lijkt haar alleen maar om een kindje te gaan. Hoe en met wie lijkt haar niets uit te maken. Ze kan dan mooi van buiten zijn …
En Disi, de dochter, ach daar heb ik geen goed woord voor over. Wat een manipulerend wezen.
Misschien is overdrijven een vak apart, maar dit is niet mijn boek. Zo vol negativiteit
Volkswoede? Wat mij betreft vol woede van een gefrustreerd mens!
De ene ellende na de andere word de kast uitgehaald. Wat mij betreft veel en veel te veel.

Het enige moment dat er een glimlach op mijn gezicht verscheen was toen op bladzijde 232 de vervangster van Jabob ten tonele verscheen : Anne-Marieke Samson.

Kortom ik vind het een zwartgallig boek en het is helaas niet aan mij besteed.

Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden