Foto ANP

Foto ANP

Al een tijdje loop ik te dubben, Hoogste tijd voor een persoonlijke post, waar ik allang mee bezig was. Over het gala van mijn meiden. Hoe mooi ze waren en natuurlijk zijn. Met foto’s natuurlijk, over hun slagen en over ……………….

 

En toen gebeurden er kort na elkaar een aantal zaken die dit tegen hielden.
Hoofdoorzaak : Het neerschieten van vlucht #MH17!  Zonder hier al te veel op door te gaan, vreselijk!

In hoeverre ik hier door geraakt ben? Zoals bijna iedere Nederlander. Heel erg.
Zie : Today we remember.

Een tijd heb ik met mijn gevoelens geworsteld. Verdriet, ongeloof, haat, woede, onmacht. Om maar iets op te noemen. Na een poosje begon ik me te realiseren dat ik het anders moest gaan bekijken, dat ik het als een ramp moest gaan zien, om er enigszins mee om te kunnen gaan. Om niet kwaad te worden op mensen die deze ramp misbruiken voor hun eigenbelang. Om niet boos te worden op het disrespectful behandelen van de overledenen en hun bezittingen.
De liefdevolle ontvangst in Nederland, wat een schril contrast, maakte dat ik trots op ons land werd.
Waar een klein land groot in kan zijn!
Niet alleen terwijl de wereld toekijkt, maar elke keer weer.

Terwijl ik net besloten heb om weer te gaan schrijven, hoor ik dat er morgen of overmorgen weer een vlucht aankomt. Dat gaat op dezelfde manier als bij de eerder naar Nederland overgevlogen resten.
Gelukkig.

Voorlopig nog even een low- profile wat social media betreft. Maar die blogs die gaan er komen. Ooit!