Volkomen uit het niets overviel het me,…
Moederdag, …
Mijn moppies en mijn maatje weten me op een geweldige manier te verrassen.
Super gewoon, ik ben de gelukkigste mens ter wereld.
Nu was ik dat natuurlijk al , maar ja.
En van het een op andere moment is dat niet meer zo, dussss

 

Ik vind mezelf een waardeloze moeder, en een waardeloos mens.
Twijfel overal over, en zie overal problemen!
Huh? Wie is dat mens? Wat is er gebeurd?

Berichtjes op twitter of facebook doen me spontaan in huilen uitbarsten.
Een voorbeeld hiervan, zonder iemand te willen aanspreken hoor:

Okeee ff geen twitter, of facebook.
En even een heleboel niet, een aantal radicale beslissingen genomen.
Lieve berichtjes doen me goed.
Ondertussen hou ik me bezig met zaken die er op dat moment voor mij toe doen.
Fotografeer de nestelende en zorgende pimpelmezen.
Vier onze 19e trouwdag, en heb een heerlijk weekend met mijn persoonlijke hulptroepen, (lees mijn ouders en gezin) achter de rug.

Is het over??
Geen idee, wel weet ik dat ik me weer wat beter voel.
Voorlopig hou ik me even bezig met de zaken die er voor mij toe doen.
En wil ik weer meer gaan bloggen.