In het dagelijkse leven kan je afspsraken maken over allerlei zaken.
Zo hebben we bij ons in de familie (dachten we) de zaakjes goed geregeld.
De eerste die voor problemen zorgde was ik, na een zwaar motor-ongeluk.
Er werden in het ziekenhuis een aantal voorstellen gedaan,
die niet in goede aarde vielen.
En achteraf ook totaal niet terecht en gerechtvaardigd waren.
De volgende precaire situatie deed zich bij mijn vader voor.
Weken na een val (met fiets en al) van de roltrap in de Kiltunnel,
Bleek hij een subduraal hematoom te hebben.
Praten was niet meer mogelijk, en verder was er niet veel interaktie meer.
Met gillende sirenes naar Belgie want in Nederland werd hij overal geweigerd.
Twee operaties verder keken mijn moeder en ik  elkaar vertwijfeld aan!
Wat nu te doen?
Jaren geleden hadden we, als gezin afspraken gemaakt, wat wel en wat niet te doen in bepaalde situaties,
Ja, hij droeg een luier, ja , we hadden beloofd het niet zo ver te laten komen,
Ja, …  en nu??
Ons aan onze belofte houden? Kan dat wel?
Is het inderdaad zo erg? Zo uitzichtloos, en zo ….?
Gelukkig kwam al snel ons gezonde verstand terug en realiseerden we ons dat het een tijdelijke situatie betrof.
We hebben geen aktie ondernomen, en na een lange revalidatie-tijd is mijn vader er bovenop gekomen.
Van de zomer hoop ik het grote feest mee te mogen maken dat hij 80 word!
Wel hebben we het uitgebreid besproken, de beloftes, de situatie, het gevolg …
Gelukkig had hij er alle begrip voor,  en zelf in de situatie ook zo gehandeld.
 
#WOT Write On Thursday.
Dat is waar #WOT voor staat. Een initiatief van Karin Ramaker.
Iedere donderdag presenteert zij een woord waarmee ik – net als vele andere bloggers – aan de slag ga voor een blog.
In eerdere afleveringen kwamen de woorden Nieuw , Wens , Uitdagen , Stroom , Verwonderen , Kapstok  , Keuze , Feit  en Vrij al voorbij! Deze week is het woord “Precair”.