26 september 1953,
Mijn vader en moeder treden in het huwelijk.

Vandaag 26 september 2013 is het 60 jaar geleden! Mijn ouders zijn 60 jaar getrouwd!

Jopie en jelle

Ze hebben vreselijk veel meegemaakt, veel gelachen,
Gehuild nou nee,*dat doe je toch niet*
In vreselijk moeilijke tijden hebben ze zich staande weten te houden.
Zowel mijn vader als mijn moeder.
Waar oprecht ontzag voor mijn moeder gepast is!
Elke keer opnieuw weet ze zich staande te houden, hoe naar de situatie ook is.
Als er een verkiezing voor de beste verpleegster zou bestaan, dan zou zij die winnen.

Maar daar praat je niet over, dan word je emotioneel,
Gelukkig zijn we tegenwoordig wel in staat om er over te praten, en geëmotioneerd te worden.
Ook kunnen we gigantisch met elkaar lachen , met daarop een verlichtende huilbui.
Ook dat is houden van, dat lieve pap en mam, dat is een groot geschenk wat jullie mij (ons) gegeven hebt.

Ondanks alle ellende, blijven lachen.
Blijven praten met elkaar, relativeren en optimistisch blijven!
Dank jullie wel! Ik weet dat het vaak moeilijk was, maar dank jullie wel voor mijn geweldige jeugd.
Ongelooflijk hoe onbekommerd ik op kon groeien,
Elk jaar terug naar Frankrijk, terwijl we geen cent te makken hadden! Nooit iets van gemerkt!
Natuurlijk lag er bijna altijd iemand in het ziekenhuis, dat mijn jeugd ondanks dat toch zo geweldig was heb ik aan jullie te danken.

Later, toen ik zelf in stukjes en beetjes weer thuis kwam, waren jullie er ook.
Weer met dezelfde humor, het relativeren en het optimisme.
En nog steeds!
Ik ben blij dat we af en toe wat terug kunnen doen,
Lieve pap en mam : Ik hou van jullie!
Gefeliciteerd!!