Wat een vreemd boek, Birk, het begint al gek, al is het wel begrijpelijk, een manneke van 9 die niet helemaal normaal reageert op de verdrinking/dood van zijn vader. Maar dan … Die moeder!
Het verhaal leest heel makkelijk weg, bij mij rijst al snel de vraag op: waarom? Waarom zijn ze daar gaan wonen? Waarom bekommert niemand anders zich om dat kind? Hoe kan dat zo? Vragen die niet of nauwelijks beantwoord worden. Tja elk mens word een eiland op zich, dat vind ik weinig bevredigend.
Sneu, dat is het woord wat bij me opkomt, geen schijn van kans heeft Mikael, vanaf het begin af aan niet. Het kind groeit op en beland in een zeer wereldvreemde situatie. In plaats van alles over zich heen te laten komen had hij uiteindelijk ook weg kunnen lopen, hulp zoeken. Veel pit zit er niet in hem. Zelfs als hij van het eiland af is, is hij apatisch en onderneemt geen actie. Ik betrap me erop dat ik zijn naam niet eens meer weet.
De moeder, een vreselijk mens! In plaats van haar kind te verzorgen en te beschermen, probeert ze hem in zijn vader te transformeren en te misbruiken. Een beklemmend verhaal. Waarvan je graag zou zien dat het goed afloopt.
Ik heb het boek uitgelezen omdat ik wilde weten hoe het afliep, en elk boek wat dat doet …. 😉
Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden
Ja die moeder he… Ik snapte ook niet waarom ze het eiland niet verlaten heeft. Zodat ze beide weer onder de mensen zouden komen. Aan de andere kant snap ik dat alle herinneringen aan Birk daar liggen. Maar door juist wel te blijven kan ze het denk ik niet meer aan en vertoont ze dus daarom dit gedrag.
De omgeving van het verhaal spreekt me wel aan, is een gebied waar je weinig sociale controle zal vinden.
Moeder maakt meer maakt mee kapot aan haar kind dan dat ze opbouwt. Hans
Ik zou deze niet gaan lezen maar ik ben ook geen lezer en meer een gamer 😉