review

Eens gegeven

Het verhaal wordt vanuit de derde persoon vertelt, voornamelijk vanuit het perspectief van Feline. Af en toe is er een ander aan het woord zoals Evi. Wat een aanvulling voor het verhaal is omdat zo niet alleen het verhaal van Teun en Feline vertelt word.

Feline

Feline werkt als kunsttaxateur bij de Amsterdamsche Veiling. Voor haar baas is ze meer een persoonlijke assistent dan een taxateur. Hij behandelt haar als een loopjongen. In dit geval een loopmeisje. Allerlei waardeloze opdrachten moet ze voor haar baas doen, pakken naar de stomerij brengen, sigaren kopen en ergens op het platteland in en winterstorm een oude versie van een boek ophalen wat het verjaardagscadeau is voor de vrouw van de baas!

Je bedoelt dat je al twee uur in de auto zit om iets van Marktplaats op te halen? Evi’s stem klonk ongelovig.
Feline manoeuvreerde haar rode Renault 4 de kleine pont op. Het is voor mijn baas! Ze moest bijna schreeuwen om boven de gierende wind uit te komen.

En met deze laatste opdracht begint het boek. En hoe ..
Zo komt ze midden in een sneeuwstorm in the middle of nowhere bij Teun terecht

Teun

Teun werkt als bankier in de Londen. Maar is absoluut niet het voorbeeld hiervan. Hij is vrolijk, adrem en heeft humor. Hij woont zelfs op een oud roestig schip welke hij wil opknappen.

Dan ga ik wat anders doen. Ik ga niet meer terug naar mijn oude baan.
Word je daar niet zenuwachtig van, dat je nog niet weet wat de volgende stap zal zijn?
Nee, ik vind het wel een lekker idee dat alles mogelijk is. Ik hou van verandering.

Conclusie

Dit boek doet alles goed in zijn soort, weliswaar is het een voorspelbaar verhaal maar het is in zijn soort een heerlijk ontspannend en grappig boek. Ik heb er in ieder geval van genoten en heb het in één ruk uitgelezen. Met de zomer opkomst zou ik zeggen: in je koffer.