Lanzerote

Ik ben er niet zo’n voorstandster van om over mijn long- of darmziekte te schrijven. In het dagelijkse leven probeer ik om er niet elke dag/week bij stil te staan. Maar ja, soms zijn de gevolgen zo ingrijpend, dan kan je niet anders.

Ik eindigde mijn laatste blog hierover met :
Ik spoel, spray, stoom en slik. Ben braaf duss.
Volgende week een CT-scan en een nieuwe afspraak bij de longarts.
En als de antibiotica is aangeslagen mag ik misschien, als ik rustig in de zon ga zitten, een weekje naar mijn ouders op Lanzarote

De CT-scan was oke , gelukkig bleek een infiltraat in mijn re-long verdwenen en was het geen tumor. Het was slechts ook een ontsteking en bleek dat ik dus een dubbele longontsteking had. De prednison en antibiotica werden verlengd. En ik moest heilig beloven dat ik rust zou houden. Wat wandelen, en veel in de zon gaan lezen. En mijn sportschoenen thuis laten! Slik 🙂 Maar Lanzerote here I come!

Nu kan ik dat wel heel stoer schrijven, maar ik was echt tot niets in staat! En zonder slag of stoot ging het niet. Als mijn zus geen Assistance voor me bij de luchtvaartmaatschappij geregeld had, wel dan weet ik het niet. Dus Linda in de rolstoel het vliegveld over en vervolgens het vliegtuig in. In Lanzerote hetzelfde verhaal, alleen andersom. Totaal versleten kwam ik bij mijn ouders aan.
Niet te geloven elke dag knapte ik op, elke dag kon ik iets verder wandelen. En de week is voorbij gevlogen. Ik heb aardig wat boeken gelezen 😉
En zoals beloofd ik heb niet zoveel gedaan

Inmiddels ben ik weer in Nederland terug, en hoe verder?
Afgelopen maandag en dinsdag volop ziekenhuisbezoek, longarts, oogarts en kno-arts.
Een aantal onderzoeken liggen nog in het verschiet, maar inmiddels ben ik in zoverre opgeknapt dat ik vandaag mijn eerste twee klanten behandeld heb.
Pff wel twee? Ja wel twee! En dat samen met de dagelijkse beslomeringen is momenteel even voldoende.