En Colchester it is.
Eenmaal op de camping gearriveerd, blijkt deze donker en gesloten.
Na eventjes zoeken vinden we een stel wat aan het bbq-en is, Nee ze verwachten niemand vandaag …..
Zucht, ik wist het , ik had onze naam moeten spellen, maar dat vonden ze te ingewikkeld.
0Not many people arrived on that time, not necessary!

Gelukkig heeft hij nog wel een plekje, en worden we ergens op kiezels gedumpt.
Wat achteraf gezien heel normaal in Engeland is. Namelijk een *hard pitch*
Elektra was zo geregeld, een drankje en dan naar bed.
Dacht ik, ….
Aan de andere kant van de schutting bleek de *snelweg* te lopen.
De hele nacht wakker gelegen, sirenes, denderende auoto’s over een slechte weg,en weer sirenes….

Hier snel weg duss,..
Zoeken naar iemand waarmee we konden afrekenen.
En daar bleken niet veel mensen trek in te hebben.
Eindelijk iemand gevonden, en een toevallig passerende man bood ons geheel belangeloos een engelse campinggids aan.

In de omgeving van Cambridge dachten we een leuke camping gevonden te hebben.
Alleen ging deze pas om 14.00 uur open ! 😉
Goed een uur gewacht, en toen ging de slagboom open, welgeteld één auto mocht erdoor, inchecken, naar de plaats en de volgende, zucht..

Vervolgens door naar Caimbridge, leuke stad! Af en toe een beetje nat, maar ja
Zowel maatje en ik voelden er ons meteen thuis!
En het allerbelangrijkste : ze hebben er Starbucks, naast de zalige koffie betekende dat Wifi! Skypen met mijn bloem in Amerika!

De volgende ochtend is het droog en ontbijten we uitgebreid in het zonnetje.
We besluiten om de kust te verkennen. Oa Great Yarmouth en Brighton.
Opvallend is dat er over het zand kiezels liggen.
Heel veel kiezels.
En op sommige staat een tekst!
Er is dus gewoon iemand die de moeite heeft genomen om *hello friend* op een steen te schrijven! Gaaf!