Het Labyrint

Het verhaal word door Åsa, haar man Martin, Tom en zijn (ex)vriendin Katja verteld.
Martin, die op jonge leeftijd zijn broertje verloor, uiterlijk een succesvol man is maar innerlijk een onzeker persoon met forse driftbuien.
Åsa, psychologe, getrouwd met Martin, waarbij de geschiedenis zich lijkt zich te herhalen. Immers haar vader was ook een driftkikker!

Zijn woede-uitbarstingen waren al vervelend genoeg voor ze een kind kregen – ze had altijd een hekel gehad aan de manier waarop hij haar bij vrijwel elke discussie de mond snoerde door te schreeuwen of met zijn vuist tegen de muur te slaan. Maar dat hij dat bleef doen terwijl er een kind in huis was, was onacceptabel. Ze wist nog hoeveel indruk het op haar maakte wanneer haar eigen vader zijn beruchte uitbarstingen had en wilde niet dat Magda hetzelfde moest doormaken. Ze stopte Magda goed in, alsof ze haar wilde beschermen tegen Martins agressieve krachten, ook al was dat lastiger omdat Magda de laatste tijd zo groot was geworden.

Dan Tom, gatver wat een engerd, met zijn kopieer gedrag. Hij is een kloon van Martin geworden en probeert zelfs Martins leven te leiden. Niet verwonderlijk dat zijn vriendin Katja hem verlaat. Hij heeft alleen nog maar tijd en aandacht voor zijn werk.
Katja, de schoolverpleegster, die denkt dat ze weet wie Magda blauwe plekken heeft bezorgd.

Pff wat een verhaal, je zit er meteen in en laat je niet los. Wat mij betreft is het een psychologische triller, alhoewel die om een daad en dader draait. Eigenlijk gebeurd er niet eens zoveel. Je kijkt bij alle vier naar binnen en ziet dat er geen onbeschadigd persoon tussen zit. De hele tijd denk ik zou hij? Of zij? De manier waarop hun levens met elkaar verweven zijn is verbluffend. Continu word je door de schrijver op het verkeerde been gezet!

De taal was een labyrint, zei hij, en hoe meer hij schreef hoe dieper hij het labyrint in ging

Op de een of andere manier hebben ze allemaal iets met een labyrint van doen. Zouden ze misschien wat met de verdwijning van Magda te maken hebben? Waar is ze? Het blijft je bezig houden, de nachtmerrie van iedere ouder: de verdwijning van je kind!
Wat mij greep was de inkijk in hun levens, in hun personages. Hoe ieder toch samen maar uiteindelijk erg alleen leeft. Hoe ieder in zijn eigen *labyrint* leeft.

Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden