review

Net veertien

Het verhaal van Net Veertien is in twee delen verdeeld.
Het eerste deel wordt verteld vanuit het perspectief van Jonathan
Arme Jonathan, een vieze dronkenlap als vader, die smerige flauwe grappen maakt, en een moeder die niet voor hen opkomt, maar hem met zijn dronken vader mee naar bed stuurt om er zelf vanaf te zijn!
Dat was mijn eerste indruk, die heb ik bijgesteld, al blijf ik zijn vader een zuiplap vinden.

Hij is net veertien en begint net de seks te ontdekken.
Net veertien, roept Jonathan als antwoord op de vraag van het meisje, wat hem op het zomerkamp praktisch ontmaagd heeft
Jonathan lijkt afstandelijk maar in feite is hij vreselijk bezorgd om zijn familie en voelt hij zich daar verantwoordelijk voor.

Waarom raak je alles steeds aan?
Zo hou ik de dingen dicht bij me.

Alles moet bij jou precies Jonas. Daar maak je nog steeds je regels voor, wil je al het kwaad mee verjagen. Je moet al heel lang geweten hebben dat er iets mis zou gaan.

Het tweede deel wordt verteld vanuit het perspectief van Stefan.
We zijn acht jaar verder en Stefan is nu veertien jaar, hij kiijkt enorm op tegen zijn grote broer, heeft een hersentumor, welke vreselijk agressief is en ongeneeslijk is.
Het begint met:

Met dit verhaal ga ik de dood in.
Dan herschrijf ik het toch gewoon?
Maar kan dat het einde veranderen?

Dit gedeelte gaat over de strijd, van Stefan, en is hard. Maar ook ontroerend.

Mij viel de ontroerende betekenis van het ontpoppen van een vlinder op, die als een leidraad door het verhaal loopt.
Er zijn meerdere verwijzingen hiernaar, vooral aan het einde …

En ze vertelde dat zijde uit de kop van een rups komt, dat ze er een cocon van maken. En dat ze daar dan weer in kruipen om in iets anders te veranderen.

Aan het begin van het jaar werd ze nog gepest, maar opeens was ze veranderd. Ze kreeg gigantische borsten, en met die borsten leken haar haren mooier, ineens niet meer bespottelijk oranje, maar rood, super sexy, ook voor de jongens die haar altijd hadden gepest. Alsof ze als een vlinder haar kleuren en vormen had veranderd om uitsteven te voorkomen, en haar grootste vijanden nu niets anders wilden dan haar in hun netje vangen. Daar had ik iets over gelezen in ons biologieboek, over insecten die totaal veranderen om te overleven.

Tot slot de cover, die is veelzeggend. Twee cirkels, die een gemeenschappelijk gedeelte, de doorsnede, hebben. Welke volgens mij staan voor het overlappende gedeelte van het keven van de twee broers. Veelzeggend.

Ik vond het vreselijk moeilijk om een recensie over dit boek te schrijven. Waar dat aan ligt?
Misschien wel aan mijzelf, aan het feit dat we net weer een dierbare hebben moeten wegbrengen, ik weet het niet.
Het verhaal roept veel emoties bij mij op. Het duurde en het duurde eer het boek mij echt pakken kreeg, ik bleef een zekere mate van afstandelijkheid voelen. En toch …
Een ontroerend boek. Maar wel goed!

Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden