ukkieZe zijn er weer! Althans dat denk ik. Mijn favoriete pa en ma pimpelmees. Een hele geschiedenis hebben we al achter de rug. Vorig jaar mocht ik getuige zijn van het uitvliegen van hun nest, nadat ik een ekster, met een kiezel voor zijn kop, een dag ervoor verjaagd had.
Klik

Ze hebben, met een stel koolmezen, gevochten als gekken om hun *eigen* nestelhok , er waren zelfs momenten dat ik dacht : dadelijk vliegen jullie alle vier te pletter tegen mijn raam. Uiteindelijk zijn pa en ma pimpelmees als winnaars uit de bus gekomen, dat wil zeggen : zij zitten weer in hun eigen hok. Nu hangt er aan dezelfde muur nog een hok, en hebben pa en ma koolmees besloten om daar te gaan nestelen. met als gevolg dat de plagerijen doorgaan. Never a dull moment!

Inmiddels is het eerste nestje van familie koolmees uitgevlogen. Triest was het dat de jonkies vrijwel onmiddellijk door een ekster uit de boom gepikt werden. Werkelijk : IK HAAT EKSTERS! Ik weet het, het is de natuur maar het zijn wel *mijn* vogeltjes. De volgende dag vloog familie pimpelmees uit, en inmiddels zit ma koolmees al weer op de eieren.

Afgelopen zaterdag mochten we getuige zijn van het feit dat een ander gezin koolmees (aan de voorkant van ons huis) uitvloog. Geweldig! Wat ben je toch een rijk en gelukkig mens als je dat zo kan en mag bekijken. Gelukkig kan ik de zon weer zien schijnen, zowel letterlijk als figuurlijk en na een verhelderend gesprek met mijn huisarts heb ik besloten om niet meer naar mijn behandelend arts terug te keren. Heb me goed laten adviseren en een nieuwe arts gevonden die op een hele andere wijze te werk gaat en waar ik heel snel terecht kan, mijn status opgevraagd en de lopende afspraken geannuleerd.

Pfew, wat ben ik opgelucht, wist niet dat dit als zo’n zware last op mijn schouders drukte. In ieder geval heb ik het gevoel dat ikzelf weer enigszins de zaken onder controle heb!

Het plezier treedt op waar gevoel van macht is.

Dit is een blog in het kader van de WOT