Na een heerlijk weekje vakantie weer back to business.
Diep nagedacht en voor de verandering naar mijn artsen geluisterd:
Ik Moet Meer Nee Zeggen.
Tja en nu komt de kat op het koord, (oftewel: nu komt het probleem): vrijdag 26 februari, werden we gebeld dat mijn moeder op de Spoedeisende Hulp lag. Ze was op de fiets door een auto aangereden. Schrik! Na enig overleg, spullen in mijn tas en samen met Iris op naar Sittard. Daar aangekomen was mijn moeder inmiddels alweer thuis. Gelukkig.
Ze heeft haar bovenarm gebroken, precies onder de kop van de schouder. Een vreselijk pijnlijke breuk die helaas niet gegipst kan worden. Leve de morfine!
Thuishulp was gelukkig in staat om zaterdag al te komen en komt drie keer per dag. Voor een paar dagen het warme eten gekookt en de rest op maandag geregeld bij Veronique kookt. Een prettig niet al te groot berdrijf bij mijn ouders in de buurt.
De huishoudelijke hulp komt vaker voor onder andere de was en de strijk. Gelukkig liep de boel al snel en zijn Iris en ik zaterdag weer richting huis gegaan.
Eenmaal weer thuis, met elkaar een filmpje gekeken en natuurlijk een wijntje gedronken. Zondag opnieuw begonnen aan de 5 km! Les 1, zucht. Ook hier kwam de kat op het koord!
Vrijdag 26 februari was geen geluksdag voor mij. Na maanden getob met mijn gezondheid (darmen en longen) besloot ik om de gok weer eens te wagen en om mijn rondje maar weer eens te proberen. Wel als ik zeg dat dat niet zo’n succes was, overdrijf ik niet.
Ook hierover heb ik nagedacht, diep en diep!
Na het loopfiasco van afgelopen vrijdag, mijn hoofd nederig gebogen en een supergrote stap achteruitgedaan. En gewoon weer met les 1 van de 5 km begonnen. #jezelfopblazenisgeenoptie #herstel @loopmaatjes
Geplaatst door Linda Kwakernaat op zondag 28 februari 2016
Inmiddels ben ik alweer aan les 5 toe, het was even mijn trots wegslikken maar ja. Ik kan ook op de bank blijven zitten.
#SG16 is een initiatief van Carel de Mari.
Hij geeft elke week een woord uit een spreekwoord of gezegde en daar geven Bloggers een eigen draai aan.
Alle bijdragen kan je hier vinden.
Wat erg dat je moeder aangereden is. Dat is niet zo best met haar arm. Morfine is best wel heftig. Wat goed dat Thuiszorg drie keer per dag komt. Het is met onze ouders ook zo voor de beide. Hopelijk komt wel goed met je moeder. Beterschap voor je moeder. Wat goed dat je rondje doet. Leuke poes!
Goed dat je alles voor je moeder hebt kunnen regelen.
Wat dat lopen betreft, forceren heeft geen enkele zin, gewoon opnieuw opbouwen dan komt het vanzelf allemaal goed.
De uitdrukking kende ik niet, dat is het leuke van #SG16, je leert nog eens wat!
Het blijft toch je moeder he… 😉 Gelukkig konden jullie er zijn voor je moeder..
Love As Always
Di Mario
Ojee, dat is naar, een arm breken, maar het kon erger natuurlijk.
En wat niet gaat gaat niet, dat merk je wel weer.
Beterschap voor je moeder, een lelijk gevolg van de aanrijding. Hans
Op die leeftijd is dat extra vervelend, gelukkig dat jullie er voor haar konden zijn
Heerlijk dat je er kon zijn voor je moeder en dat alles nu goed geregeld lijkt.
Nu ben jij aan de beurt! Weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is steeds weer opnieuw te moeten erkennen dat dat lastige lijf dwarsligt. Maar het is geen schande om opnieuw te beginnen. Sterker nog – wat fijn dat opnieuw beginnen je gegeven is!
En nu al weer bij punt 5, op naar punt 10!