Rijk van Stormen
Het begin van Rijk van Stormen verwarde mij even, he? Waar gaat dit over??
Tot ik mij realiseer: dit is een intro en dit is heel lang geleden gebeurd.
Daarna gaat het boek, zoals gewoonlijk in twee delen verder.
De Vuurbrenger
In dit deel volg je wisselend heel veel personages. Zoals Elide Lochan en Lorcan Salvaterre. Twee intrigerende karakters die hun eigen reis maken.
En natuurlijk Aelin Ashryver Galathynius en Rowan Whitethorn en alle eerder voorkomende karakters, Aedion Ashryver, Lysandra en niet te vergeten Dorian Havilliard en Manon Zwartbek en Fenrys en Gavriel. Vooral de onderlinge verstandhoudingen worden steeds en steeds leuker! Alleen Chaol en Nesryn zien we niet in dit boek voorkomen. Zij zijn op een andere missie.
Het heerlijke van deze personages is dat ze allemaal op hun eigen manier badass zijn. Met hun eigen imperfecties! En in elk boek meer en meer groeien. Zo is Aelin dapper, lief, stoer, woest, onaardig, impulsief, soms zeer ondoordacht en ontzettend slim. Verder doet ze wat ze zegt en beloofd.
Ik doe nog een bloedbelofte, zei ze. Ze balde haar bebloede hand tot een vuist die ze tussen hen in liet zakken. Darrow verstijfde.
Haar bloed droop op de heilige grond van Terrasen en haar glimlach werd dodelijk. Zelfs Aedion, die naast haar stond, hield zijn adem in. Aelin zei: Ik beloof dat ik zal komen als u mijn hulp inroept, hoe ver weg ik ook ben en hoeveel het me ook zal kosten. Ik beloof u op mijn bloed, op de naam van mijn familie, dat ik Terrasen niet de rug zal toekeren, zoals u mij de rug hebt toegekeerd. Ik beloof u, heer Darrow, dat op de dag dat u me om hulp komt smeken ik mijn koninkrijk voor mijn trots laat gaan en u hier niet voor zal doden. Ik denk dat uw werkelijke straf zal zijn om mij de rest van uw armzalige leventje op de troon te moeten zien zitten.
Manon Zwartbek komt tot verassende conclusies en verassende acties:
En op dat moment begreep Manon dat er dingen bestonden die belangrijker waren dan gehoorzaamheid, discipline en meedogenloosheid. Op dat moment begreep ze dat ze niet zonder ziel of zonder hart was geboren
Vuurhart
In dit deel gaat de reis van ieder verder.
Zonder iets te verklappen wil ik toch vermelden dat ik achteraf vond dat het gesprek van Gavriel en Fenrys met Rowan heel veelzeggend was!
Het eiland was groot genoeg om ergens een gesprek te kunnen voeren zonder dat iemand het hoorde.
Rowan nam aan dat dit ook precies de bedoeling was van de leden van zijn voormalige harde kern.
Gavriel zei: je moet Aelin meenemen en hier zo ver mogelijk vandaan gaan. Vanavond nog.
Fenrys zei: datgene wat ons morgen te wachten staat, wacht al heel lang Rowan.
Hoe weten jullie dat?
Gavriels goudbruine ogen glommen dierlijk fel in het donker. Het leven van jouw geliefde en dat van de heks zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ze zijn hier allebei naar toe geleid door krachten die zelfs wij niet begrijpen.
Conclusie
Dit slingerde ik online toen ik het boek uithad. Het lijkt mij voldoende, als je als auteur je lezer zo van slag laat zijn. dan ben je niet zomaar goed, maar steengoed!
Favoriete quote van dit boek:
Waar denkt u naar toe te gaan? vroeg Darrow woedend.
Ze wierp over haar schouder een blik op hem. Ik ga oude schulden en beloften innen. Ik ga een leger vormen van moordenaars, dieven, bannelingen en burgers. En dan ga ik een eind maken aan iets wat heel lang geleden is begonnen.
