Slaves, Raven 2 is het derde deel in de Slaves serie.
Ik zou de boeken niet los van elkaar gaan lezen.
Slaves, Raven 2
Ik heb dit keer enige moeite om in het verhaal te komen, de personages zijn mij niet meer zo eigen.
Misschien komt dat omdat het het derde deel is, en het tweede deel over een andere personage gaat.
Gelukkig worden een aantal gebeurtenissen herhaald en heb ik enige research gedaan.
Lees: de vorige twee delen snel doorgelezen. En ja hoor ik was weer bij.
Het verhaal begint met met een klap, Raven vecht voor haar leven. Meteen zit je midden in een gevecht op leven en dood.
Dit ding is groter dan een boomstam. Ik staar naar het beest, waarvan de kop uit het water opduikt. Het heeft geen schubben, maar is bedekt met een slijmlaag. Een wezen dat alleen kan opduiken in nachtmerries.
..
Het water spat op. Dan barst mijn lip. Zo hard schreeuwde ik, als het beest naar de hengel hapt. Met een paar ferme zwiepen van zijn staart zwemt hij de oever op en krijgt de hengel en tegelijkertijd mijn arm te pakken.
Wat mij opvalt en irriteerde is dat de vrijheid die Raven zo hard bevochten heeft, zomaar opgegeven wordt voor een man: Lewis. Ze laat zich totaal door hem inpakken en de vrijheid en zelfstandigheid die ze zo hard bevochten heeft geeft ze zomaar op en ruilt ze in voor allerlei bizarre regels. Ze lijkt wel van de ene slavernij in de andere gerold te zijn. Waar is haar vechtlust?
Dougal zei gisteren dat ik geen zwerfkat meer leek, niet zoals vroeger, toen ik er altijd uitzag of ik naar een andere plaats wilde.
Dat klopt. Ik heb nu Lewin. Ik heb mijn innerlijke muren neergehaald, de rollen roestige prikkeldraad opgeborgen waarmee ik iedereen op afstand hield. Ik heb Lewin toegelaten.
Al begint langzaam maar zeker het besef bij haar te groeien dat afhankelijk van anderen zijn niet tot de juiste oplossingen leidt.
Iedere keer opnieuw ben ik afhankelijk van wat anderen, ver weg over me beslissen.
En nu is er de Ass, waar Lewin en Wolferik over me beslissen. Ik ben afhankelijk van iets waar ik zelf niet in geloof. Al is het geen gedachte die ik hardop uitspreek, toch gaat ze niet weg.
Ik wil geen maatschappij stichten in een gevangenis.
[spoiler]Eindelijk komt het naar buiten: Raven kent Dante!!!!! Het zat er natuurlijk in, maar nu is het officieel!
Vind je Davide leuk? vraagt ze, en ik weet hoe ze dit bedoelt.
Nee, zeg ik.
Ze kauwt langzaam, haar ogen zijn strak op me gericht.
Davide deed me in het begin denken aan iemand die ik als heb kind gekend, zeg ik
Wie?
In. Uit.
Hij heette …. Dante
[/spoiler]
Conclusie
Na een trage start ben ik uiteindelijk door het boek heen gevlogen! Dat mag wat zeggen met vijfhonderdzestig pagina’s
Gelukkig zag ik richting het einde de oude vechtlustige en weerbare Raven weer terug. En dan de plottwisten, jaa het zijn er meerdere, die had ik dus duidelijk niet aan zien komen!!!!
Hopelijk zeer snel, op naar het volgende deel: Slaves Dante 2!
