Vanaf het moment dat je te wereld komt,
Is het leven één grote uitdaging!
De navelstreng word doorgesneden, en je moet het zelf gaan doen!
Je gaat ademen, poepen, slapen …..
Je leert en leert, kijken, lopen praten , fietsen
En je gaat naar school, zelfstandigheid, los van je ouders .
Op allerlei manieren word je uitgedaagd om iets te ondernemen.
Een van de grootste uitdagingen in mijn leven was mijn revalidatie.
Om na een zwaar ongeval, te realiseren dat ik in een bed lag, met buizen in mijn hoofd,
en god weet wat en waar nog meer.
Overeind komen was een marathon, praten een fata morgana en lopen??
Maar één mantra bleef in mijn hoofd klinken, “dat zullen we nog wel eens zien!”
Later realiseerde ik me dat ik in mijn comateuse toestand dingen had gezien en gehoord!
Mijn uitdaging was om weer als zelfstandige jonge meid door het leven te gaan.
En ben gaan knokken. Ook door en met de mensen om me heen, want gelukkig waren die er.
De fysio’s grrrr wat heb ik ze vervloekt! Maar wat zijn ze goed, “kom op zus”, kom maar hier ligt je boek!
Zo daagden ze je uit om net iets verder,net iets meer, en trokken ze je over de streep
De dag kwam dat het “staketsel” af mocht! Wat keek ik er naar uit!
Nee , mag het weer om? Het was eng, mijn hoofd te zwaar.
Ik mocht gaan lopen met één kruk ipv met twee!
Menn ow menn wat had ik daar naar uitgekeken, om erachter te komen dat ik alleen maar rondjes kon lopen om mijn ene kruk!
Op het moment dat ik het geestelijk niet meer trok, waren mijn ouders daar.
En namen me mee naar Zwitserland!
Meid we dagen je uit! Volgend jaar ski je met ons mee!!
Illusie?? Geen idee, maar het gaf me weer energie en spirit.
De Zwitserse berglucht? Mijn ouders, de vrienden die ik daar ontmoette en die zich om mij bekommerden?
Ze haalden me uit mijn isolement, namen me (op een slee) mee, en ontnamen me de angst voor de buitenwereld!
En het jaar erop stond ik op de skies!!!
Uitdagen? Dat doet het leven. Elke dag weer.
Met het wakker worden, je verzetten tegen de vermoeidheid en de lamlendigheid.
Jezelf dwingen om op te staan (soms niet) en door te gaan en owwww …. wat een leuke dingen kom ik onverwachts op mijn pad tegen!(ik weet het het gaat saai worden)
De WOT op zich daagt mij uit! Zal ik, Zal ik niet?
Mede door een niet nader te benoemen persoon ben ik de uitdaging aangegaan, en heb er tot nu toe nog geen spijt van gehad!!
#WOT Write On Thursday. Dat is waar #WOT voor staat.
Een initiatief van Karin Ramaker.
Iedere donderdag presenteert zij een woord waarmee ik – net als vele andere bloggers – aan de slag ga voor een blog.
Deze week is het woord “Uitdagen”.
uitdagen brengt mooie dingen. 🙂
WOT ook!
Zowwwww. Even slikken wel. Even een kijkje in mijn eigen kelder ook. Terzijde, dat. Jouw verhaal heb je mooi verteld, met net als vorige week een fijne verbinding met je omgeving! Ik ben blij het te mogen lezen!
wie A zegt moet ook B zeggen!
Pittige uitdaging heb je voor je kiezen gekregen. En net als Karin zegt: het brengt je weer mooie dingen…
ja idd, niet dat je er voor kiest maar…
Knap hoor mam, ik ben super trots op je.
Ik baal van jou! 😉 Xx Iris
dank je lieverd!
baal ook van jou! 🙂
Respect Linda!
Heerlijk om te lezen hoe je jezelf hebt herpakt en gevonden.
Ga vooral door met uitdagen en uitgedaagd worden. Het kan je zomaar bijzondere dingen brengen.
dank je wel,
eigenlijk hou ik wel van uitdagingen!
Linda, een diepe buiging van heel hoog en ver bij jou vandaan. Ik zou je graag een stevige knuffel willen geven voor zo'n mooi intiem verhaal. Een en al schoonheid en kracht. Naast veel pijn, moeite en verdriet. Zo maar naast elkaar. In de regels. Tussen de regels. Je bent een sterke, hartelijke en bijzonder opgewekte vrouw. Fijn om jou erbij te hebben.
oefff steven….
ik bloos ervan!
thanxs!
Wat goed dat je jezelf hebt uitgedaagd en nu bent waar je nu bent! Een voorbeeld voor veel mensen die ergens makkelijk over denken of te moeilijk en zichzelf niet uitdagen
met ergens makkelijk overdenken kom je natuurlijk niet ver
bedankt!
Goh wist dit niet en ben er even stil van.
Klasse meid wat een doorzettingsvermogen en gelukkig resultaat.
TY
Wat mooi beschreven, en wat gaaf dat je familie je zo stimuleert en helpt, waardoor je de kans niet hebt gekregen om bij de pakken neer te gaan zitten… heerlijk gevoel dat je zo gesteund wordt…
ja ik ben een gelukkig mens
Ha Linda,
Na een diep dal sta je boven op de berg.
Door de uitdaging aan te gaan, dus hup uit bed. oma
ben er uit hoor!! lol
Revalideren kan erg zwaar zijn ja. Ik weet er alles vanaf.
ja dat weet ik idd
Prachig Linda en ook de herkenning. Kom zelf net uit een revalidatietraject, maar dan van heel andere orde. Zie mijn blog. Hoe lang is het bij jou geleden? Dat het mogelijk is om van jouw situatie weer te komen tot op de ski's staan is voor mij hoopgevend. Ik heb nog nooit op ski's gestaan en zie me dat ook nog niet doen, maar schaatsen ken ik van vroeger. Als ik dat nog eens zou kunnen bereiken, dan zou dat al heel wat voor me betekenen.
ik kom lezen,
er is veel mogelijk!
Linda wat heb je mooi beschreven. Dat je familie jou helpt. Dat je niet de kans heeft gekregen. Wat heerlijk dat je veel steun gekregen hebt. Heel knap Linda!
Fijne weekend gewenst.
dank je wel
Wow, nou ik ben dan maar blij dat ik het niet zo zwaar heb gehad, voor mij was het leven allemaal redelijk makkelijk in vergelijking. De uitdagingen kwamen pas later, eigenlijk enige jaren terug met het stoppen met roken en weer gaan sporten voor een goede conditie in een gezond lichaam en dat is gelukt!
ieder heeft met zijn eigen uitdagingen te maken
Je draait iets negatiefs om naar iets positiefs, dat vind ik knap.
Ik zou dat kunnen en niet willen.
mijn ervaring is dat er niets te kunnen of willen is,
je moet wel!
Jeetje, wat een verhaal! Dank voor de kracht die je me hiermee geeft om door te zetten en te blijven knokken. LC
doorzetten hoor!
Wat mooi! En nu kijk ik ook met nieuwe ogen, vol bewondering en respect naar jouw Avatar waar je lachend op de latten staat!
ja dat klopt wel ja
Als het het leven is dat uitdaagt, dan maak jij dat waar en waardevol.
Jouw verhaal is ook behoorlijk open en eerlijk!