Vanaf het moment dat je te wereld komt,
Is het leven één grote uitdaging!
De navelstreng word doorgesneden, en je moet het zelf gaan doen!
Je gaat ademen, poepen, slapen …..
Je leert en leert, kijken, lopen praten , fietsen
En je gaat naar school, zelfstandigheid, los van je ouders  .
Op allerlei manieren word je uitgedaagd om iets te ondernemen.
Een van de grootste uitdagingen in mijn leven was mijn revalidatie.
Om na een zwaar ongeval, te realiseren dat ik in een bed lag, met buizen in mijn hoofd,
en god weet wat en waar nog meer.
Overeind komen was een marathon, praten een fata morgana en lopen??
Maar één mantra bleef in mijn  hoofd klinken, “dat zullen we nog wel eens zien!”
Later realiseerde ik me dat ik in mijn comateuse toestand dingen had gezien en gehoord!
Mijn uitdaging was om weer als zelfstandige jonge meid  door het leven te gaan.
En ben gaan knokken. Ook  door en met de mensen om me heen, want gelukkig waren die er.
De fysio’s grrrr wat heb ik ze vervloekt! Maar wat zijn ze goed, “kom op zus”, kom maar hier ligt je boek!
Zo daagden ze je uit om net iets verder,net iets meer, en trokken ze je over de streep
De dag kwam dat het “staketsel” af mocht! Wat keek ik er naar uit!
Nee , mag het weer om? Het was eng, mijn hoofd te zwaar.
Ik mocht gaan lopen met één kruk ipv met twee!
Menn ow menn wat had ik daar naar uitgekeken, om erachter te komen dat ik alleen maar rondjes kon lopen om mijn ene kruk!
Op het moment dat ik het geestelijk niet meer trok, waren mijn ouders daar.
En namen  me mee naar Zwitserland!
Meid we dagen je uit! Volgend jaar ski je met ons mee!!
Illusie?? Geen idee, maar het gaf me weer energie en spirit.
De Zwitserse berglucht? Mijn  ouders, de vrienden die ik daar ontmoette en die zich om mij bekommerden?
Ze haalden me uit mijn isolement, namen me (op een slee) mee, en ontnamen me de angst voor de buitenwereld!
En het jaar erop stond ik op de skies!!!
skien
Uitdagen? Dat doet het leven. Elke dag weer.
Met het wakker worden, je verzetten tegen de vermoeidheid en de lamlendigheid.
Jezelf dwingen om op te staan (soms niet) en door te gaan en owwww …. wat een leuke dingen kom ik onverwachts op mijn pad tegen!(ik weet het het gaat saai worden)
De WOT op zich daagt mij uit! Zal ik, Zal ik niet?
Mede door een niet nader te benoemen persoon ben ik de uitdaging aangegaan, en heb er tot nu toe nog geen spijt van gehad!!
#WOT Write On Thursday. Dat is waar #WOT voor staat.
Een initiatief van Karin Ramaker.
Iedere donderdag presenteert zij een woord waarmee ik – net als vele andere bloggers – aan de slag ga voor een blog.
Deze week is het woord “Uitdagen”.